Przewodniczący Podkomisji Naukowej KDP
Bartosz Kontny – archeolog, profesor Uniwersytetu Warszawskiego, dziekan Wydziału Archeologii. Specjalizuje się w archeologii okresu protohistorycznego w barbarzyńskiej Europie, ze szczególnym uwzględnieniem problematyki uzbrojenia. Zajmuje się także archeologią podwodną (kieruje m.in. badaniami w jeziorze Lubanowo w woj. zachodniopomorskim oraz w jeziorze Hammersø na Bornholmie) i dawnym szkutnictwem. Autor ponad 160 publikowanych prac naukowych, redaktor kilku książek. Najważniejsze prace książkowe: Archaeology of War. Studies on Weapons of Barbarian Europe in the Roman and Migration Period, Brepols: Turnhout 2023) ; Nowinka Site 1. The cemetery from the Late Migration Period in the northern Poland, Gdańsk-Warszawa 2011 (wraz z Jerzym Okulicz-Kozarynem i Mirosławem Pietrzakiem). Płetwonurek KDP/CMAS od 1987 r., instruktor M2 od 1992 r. https://uw.academia.edu/BartoszKontny; https://www.researchgate.net/profile/Bartosz-Kontny
Członkowie Podkomisji Naukowej KDP
Renata Augustyniak -Tunowska – pracuję na stanowisku profesora uczelni w Katedrze Inżynierii Ochrony Wód i Mikrobiologii Środowiskowej, na Wydziale Geoinżynierii Uniwersytetu Warmińsko-Mazurski w Olsztynie. Moje zainteresowania naukowe koncentrują się na funkcjonowaniu, ochronie i rekultywacji zbiorników wodnych oraz roli osadów dennych w eutrofizacji jezior, na mikrobiologicznych aspektach obiegu fosforu w jeziorach, a także bioremediacji wód z użyciem organizmów filtrujących. Kierownik grantów NCN (1 projekt – Biologicznie dostępny fosfor jako potencjalne źródło zasilania wewnętrznego w jeziorach zmienionych antropogenicznie, 2011-2017), 4 projektów realizowanych we współpracy z otoczeniem społeczno-gospodarczym. Autorka lub współautorka 159 prac naukowych, w tym 58 artykułów w czasopismach zagranicznych i polskich. Polskie Towarzystwo Limnologiczne – wiceprezes obecnej kadencji; Polskie Towarzystwo Hydrobiologiczne, Międzynarodowe Towarzystwo Limnologiczne (SIL)
Piotr Bałazy – biolog morza, adiunkt w Zakładzie Ekologii Morza i oficer nurkowy Instytutu Oceanologii Polskiej Akademii Nauk (IO PAN). Narodowy reprezentant przy European Scientific Diving Panel (ESDP). Pomysłodawca i przewodniczący Polskiego Komitetu Nurkowania Naukowego. V-ce przewodniczący Oddziału Morskiego Polskiego Towarzystwa Hydrobiologicznego (PTH). Członek bentologicznej grupy roboczej Sekcji Biologii Morza Komitetu Badań Morza (KBM PAN), członek Polskiego Towarzystwa Ochrony Przyrody „Salamandra”. Płetwonurek KDP/CMAS od 1998 roku, uprawnienia instruktorskie (M1+) zdobył w 2006 roku. www.PiotrBalazy.com
Maciej Gąbka – biolog, specjalność: ekologia. Profesor Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, kierownik Zakładu Hydrobiologii, Wydział Biologii. Jego zainteresowania naukowe skupiają się głównie na taksonomii i ekologii ramienic. Ekspert w zakresie oceny stanu siedlisk przyrodniczych (zwłaszcza wodnych i torfowiskowych), metod monitoringu oraz praktycznych rozwiązań zarządzania ekosystemami wodnymi. Jest wieloletnim członkiem Regionalnej Rady Ochrony Przyrody w Poznaniu, członkiem Regionalnej Komisja do spraw Ocen Oddziaływania na Środowisko i przewodniczącym Rady Naukowej ZPKWWW. Autor ponad 140 publikacji naukowych (w tym 43 publikacji w bazie Web of Science; 45 publikacje w SCOPUS-ie); brał udział w realizacji 14 projektów badawczych.
Karina Kowalska – magister nauk politycznych i dziennikarstwa, absolwentka Uniwersytetu Warszawskiego. Od wielu lat zajmuje się historią nurkowania. Przetłumaczyła z języka angielskiego na język polski takie książki jak: „Nauka nurkowania w weekend”, „Meandry dekompresji”, „Przewodnik nurka po wraku XIX żaglowca” i „Archeologia pod wodą” profesora G. Bassa. W roku 2006 założyła i dotąd prowadzi w Warszawie Muzeum Nurkowania. W ramach wydawnictw Muzeum opublikowała wiele artykułów w czasopismach tematycznych oraz własne pozycje książkowe takie jak: „Nurkowie Marynarki Wojennej RP 19191-1939 w fotografii” (we współpracy z W. Wachowski); „Nurkowie z wraku Gneisenau”; „Meduza pierwszy polski eksperyment batynautyczny”; „Sprzęt nurków bursztynowych XIX w.”; „Sprzęt nurkowy w Polsce 1945-1989”; „ Nurkowie Marynarki Wojennej RP 1939-1945 we wspomnieniach”; ”Historia Kaszëby Bronka Kąkola nurka Biura odbudowy Portów”; „K.H. Klingert obywatel Wrocławia” (we współpracy z J. Wasiak). Od 10 lat wykłada historię nurkowania i historię archeologii podwodnej w Instytucie Archeologii UW na studiach podyplomowych.
Paweł Laskowski – magister inżynier ichtiolog. Redaktor ogólnopolskiego portalu Nurkowa Polska. Płetwonurek od 1981 roku, w 1999 roku zdobyłem pierwsze uprawnienia instruktorskie. Obecnie jestem Instruktor M2 i między innymi Instruktor Płetwonurka Ekologa KDP/CMAS (MEK). W 1987 rok, po raz pierwszy uczestniczył w badaniach podwodnych na ternie przyszłego Wigierskiego Parku Narodowego oraz na Wielkich jeziorach w trakcie praktyki półrocznej w Zakładzie Rybactwa Jeziorowego. Instytutu Rybactwa Śródlądowego im. St. Sakowicza. Przez dekadę pełniłem funkcję kierownika nurkowego w rekultywacji Jeziora Długiego w Olsztynie. Pełniłem funkcję szefa naukowego projektu (Wy)nurzeni. Ekspedycja wigierska w Wigierskim Parku Narodowym. Nurek polarny – kilkanaście przenurkowanych sezonów zimowych w Norwegii za kręgiem polarnym w pracach przy zbieraniu owocach morza. Autor dziesiątek artykułów związanych z nurkowaniem, polską przyrodą podwodną i krajobrazami podwodnymi. Współredaktor książki „Być w Skorpenie. Od wielu lat, jeden z pięciu osób w Polsce, członków komisji egzaminacyjnej na kartę łowiectwa podwodnego. https://nurkowapolska.pl/
Magdalena Nowakowska – archeolog, archeolog podwodny, nurek zawodowy II klasy. Zatrudniona jest na Uniwersytecie Warszawskim od 2 stycznia 2001 roku. Dyplom magistra archeologii uzyskała w 2001 roku w Instytucie Archeologii na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1995 roku członek KDP CMAS, płetwonurek P2. Obecnie dyrektor administracyjna Wydziału Archeologii Uniwersytetu Warszawskiego i koordynatorka studiów podyplomowych „Archeologia Podwodna” na Wydziale Archeologii UW. Prowadzi zajęcia dydaktyczne oraz praktykę terenową dla studentów Wydziału Archeologii. Od 2014 roku koordynuje udział Wydziału Archeologii UW w międzynarodowej sieci UNESCO Unitwin Network for Undwerwater Archaeology. oraz jest członkiem Komitetu Naukowego CMAS (Scientific Commetee CMAS Federation/ Underwater Cultural Heritage Section). Od 2016 roku jest rzeczoznawcą ds. archeologii podwodnej przy Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Główną jej specjalizacją jest późna epoka brązu i wczesna epoka żelaza w strefie bałtyckiej. Przez szereg lat prowadziła badania w na Pojezierzu Mazurskim (m.in. „Ptasia Wyspa” – Szestno stan. II, Wyspa – Leginy stan. IX, Wyspie na Jeziorze Świętym– Swaderki, stan. I). Kierownik badań podwodnych – Crimea Project Underwater Expedition, koordynatorka projektu: „Waterfront and Underwater Archaeology of Kuwait. Archaeorisk on the Coastal Zone around Failaka Island, Kuwait”, członek podwodnej ekspedycji wysokogórskiej: “Święte laguny u podnóża Salkantay. Badania podwodne w Parku Narodowym Machu Picchu”. Aktualnie współrealizatorka projektu: UN Decade of Ocean Science for Sustainable Development (2021-2030) zatytułowanego 'Indigenous People, Traditional Ecological Knowledge, and Climate Change: The Iconic Underwater Cultural Heritage of Stone Tidal Weirs”
Bartosz Witalis – biolog morza, zatrudniony w Zakładzie Oceanografii Rybackiej i Ekologii Morza (Morski Instytut Rybacki – Państwowy Instytut Badawczy). Na co dzień zajmuje się gatunkami obcymi ze szczególnym uwzględnieniem portów morskich, miejsc gdzie dochodzi do ich przerzutu na dalsze rejony. Uczestnik wielu wypraw naukowych. Płetwonurek od 1992 roku, uprawnienia instruktorskie (M1) zdobył w 1997, (M2) 2010 roku.