W niedzielę 13 listopada w wieku 85 lat zmarł legendarny płetwonurek, wielokrotny rekordzista świata w nurkowaniu swobodnym, Instruktor CMAS M3 Enzo Maiorca.
Bez wątpienia był jednym z największych popularyzatorów nurkowania swobodnego w latach 60. i 70. XX wieku.
Enzo Maiorca był pierwszym freediverem, który w 1961 roku zszedł na głębokość 50 metrów, przekraczając barierę, która według ówczesnych lekarzy miała skutkować natychmiastową śmiercią.
Enzo nie wierzył w istnienie granic fizycznych. W pewnym wywiadzie powiedział że: „we freedivingu, tak jak w każdym innym sporcie, istnieją raczej bariery osobiste. Pewien stary marynarz z Syrakuz pewnego ranka zauważył mnie, gdy siedziałem zamyślony kontemplując morze; miałem właśnie bić rekord. Wziął mnie za ramiona zmuszając bym spojrzał mu w oczy i powiedział do mnie: „Chłopcze, nie martw się, jeżeli będziesz długo i intensywnie patrzył w morze, wyrosną ci płetwy i skrzela!”. W tych słowach staruszka, zawierających pragnienie wniknięcia w głąb siebie, zawiera się zdolność dostosowania się człowieka do obcego mu środowiska”.
W latach 1960-1974 ustanowił, a następnie kilkanaście razy poprawił rekord świata w nurkowaniu swobodnym.
Jego największym rywalem był francuski nurek Jacques Mayol, który w 1976 roku pobił rekord świata w nurkowaniu swobodnym schodząc na 100 metrów. Maiorca w 1988 roku zszedł na głębokość 101 metrów, ustanawiając tym samym swój rekord życiowy.
Maiorca zainspirował Luca Bessona do nakręcenia filmu „Wielki Błękit”, Głównym wątkiem filmu jest rywalizacja w nurkowaniu swobodnym pomiędzy Maiorcą (w tej roli Jean Reno) i Francuzem Jacques’em Mayolem (Jean-Marc Barr). Według Maiorca film przedstawiał jego osobę w sposób karykaturalny, co miało być spowodowane współtworzeniem scenariuszu filmu przez Mayola. Maiorca doprowadził do zakazu wyświetlania filmu we Włoszech. Dopiero w 2002 r. po śmierci Mayola i wycięciu kilku scen, film ponownie pojawił się na ekranach kin we Włoszech.
Enzo Maiorca był autorem licznych publikacji na temat nurkowania wydanych w języku włoskim m.in. „Sotto il segno di Tanit”, „Scuola di apnea”, „A capofitto nel Turchino”
Enzo Maiorca jest już po drugiej stronie –„Wielki błękit”, jednak jeszcze przez wiele lat będzie inspirował kolejne pokolenia płetwonurków.
Cześć jego pamięci.
Komisja Działalności Podwodnej ZG PTTK